Ślubuję Ci wierność...

"... ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci."

Nieustannie należy powtarzać, że moje małżeńskie ślubowaniem jest aktem jednostronnym, czyli bezwarunkowym. Trudne. Tylko dla orłów. :)

Ale idźmy dalej. "...ślubuję Ci wierność..." - znowu przeciętny "zjadacz chleba" powie, że wszystko jasne. Dzisiejszy młody żonkoś tę część przysięgi rozumie jako zobowiązanie się do tego, że nie będzie miał innych kobiet "na boku". Taki jest serialowy świat, taka jest nasza obrazkowa, bezrefleksyjna cywilizacja...

Ale "...ślubuję Ci wierność..., to oczywiście ślubowanie czegoś zupełnie innego. Wierność to postawa "przylgnięcia" do kogoś, czasami czegoś. Wierność małżeńska, to postawa, w której chcę "przylgnąć" do mojej małżonki tak, aby zawsze dla mnie była najważniejsza, pierwsza.

Gdybyśmy słowa małżeńskiego ślubowania mogli zamienić, to mogłyby one brzmieć: "ślubuję Ci, że zrobię wszystko, abyś to TY zawsze była na pierwszym miejscu w moim życiu. Abyś to Ty była najważniejsza..." Wydaje się proste. Ale prostym nie jest.

W życie małżeńskie co jakiś czas wpełza niewierność. I to nie ta serialowo-pościelowa. Niewierność rozumiana jako przyzwolenie na to, aby jakaś sprawa, jakaś pasja, jakaś osoba przysłoniła mi moja relację z małżonką. Tak dokonuje się pierwszy krok w niewierności. Coś lub ktoś staje się pierwszym w moim życiu, relacja z małżonką schodzi na drugi plan. Jeżeli szybko nie rozpoznam tej choroby, to czeka nas ciężkie doświadczenie niewierności małżeńskiej, bo słabości mają zwyczaj się rozrastać, jak chwasty, ich nie trzeba pielęgnować...

Bardzo mocno uderzyła mnie niedawna historia. Oto pewna osoba publiczna rozwiodła się ze swoją żoną. Bywa... Odbiło facetowi w Londynie. Może jeszcze sprawę przemyśli...
Nic z tego! Jego wyjaśnienie sprawy było dla mnie porażające!!! Oto ten niewątpliwie inteligentny człowiek podaje jako powód rozejścia się  to, że jego żona nie chciała podążać za nim w JEGO karierze politycznej...
Jakie to smutne. On nic nie rozumie!!! W czasie ślubu przysięgał swojej żonie, że to Ona będzie dla niego najważniejsza. Ale w ich małżeństwo wpełzła niewierność... Krok po kroku kariera polityczna przysłoniła mu relację małżeńską. Londyński romans to tylko konsekwencja...

W małżeństwie tak naprawdę ciągle jesteśmy skazani na akty niewierności. Wciąż pojawia się coś/ktoś, co naszą pierwotną i najważniejszą relację stara się przysłonić. Dlatego miłość małżeńska wymaga czujności i ciągłego badania swojego serca. Ciągłego wracania do głównego nurtu, do pierwotnego źródła. Jest to stałe przepraszanie i przebaczanie.

I to jest piękne. Gdy żona widzi, że mąż stara się Jej być tak bardzo wierny, ze bada swoje serce, że czuwa, że przeprasza, że się w miłości małżeńskiej nawraca...

"... ślubuję Ci wierność..." oznacza to, że zrobię wszystko, abyś to Ty była w moim życiu pierwsza, najważniejsza.
A od Ciebie oczekuję tej samej postawy i gotów jestem przebaczyć Ci każdy akt złamania tej części przysięgi.

Przysięga tylko dla orłów... :)

Cdn... ;-)

Ślubuję Ci miłość...

"... ślubuję Ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz to, że Cię nie opuszczę aż do śmierci."

Przysięga małżeńska jest zobowiązaniem niezwykłym. Dwoje ludzi, którzy dotąd prowadzili niezależne życie, stają się jednym. Jak mówią mądrzy ludzie w tym momencie przestaje istnieć "Ja", rozpoczyna życie jedynie "My"...

Przysięga jest też aktem jednostronnym, nie ma uzależnienia jej ważności od postawy drugiej strony. Nie ma opcji zerwania czy wypowiedzenia jej. Nie ma "gwiazdek", ani drobnego druczku. To JA zobowiązuje się wypełnić przysięgę, bez względu na to, jak TY potraktujesz swoją... 
Myślę, że wielu z nas z treścią przysięgi jest na tyle "oswojonych", że nie do końca rozumiemy jej istotę. Wielu nowożeńców wypowiada ją automatycznie, wielu do samej ceremonii podchodzi zbyt lekko, traktując ją jedynie jako element koniecznej tradycji.

No bo jak rozumieć słowa "... ślubuję Ci miłość..."? Przecież to takie oczywiste! Ale czy naprawdę?
Ślubowanie to uroczysta przysięga. Przysięga to zobowiązanie do czegoś, co często związane jest z negatywnymi konsekwencjami niedotrzymania swojego zobowiązania. Czyli już pierwsze słowo tej niezwykłej ceremonii nadaje bardzo poważny, wiążący charakter. Oto On chce przysięgać, ślubować swojej małżonce. Ona chce przysięgać, ślubować swojemu mężowi. Nie obiecywać, nie deklarować, ale uroczyście przysięgać! Aż do śmierci! 

Pójdźmy dalej. "... ślubuję Ci miłość...". Znowu największym niebezpieczeństwem dla właściwego rozumienia tych słów jest trywialne, serialowe traktowanie "miłości". Nie ma chyba bardziej sponiewieranego słowa w naszym języku jak "miłość". Używane w najbardziej zwariowanych kontekstach, nadużywane i rozumiane przez każdego inaczej. Ile osób, tyle znaczeń...
Kiedy mamy do czynienia z przysięgą, to znaczenie musi być jasno określone. Muszę przecież wiedzieć, co przysięgam! Dlatego należy wrócić do źródeł. Miłość to nic innego, jak pragnienie szczęścia dla drugiej osoby. Oooops! Jak daleko często jesteśmy od takiego rozumienia.

Gdybyśmy mogli zamienić słowa przysięgi małżeńskiej tak, aby jasno oddawała jej treść, to można by powiedzieć: "Ślubuję Ci, że zrobię wszystko, abyś to Ty była szczęśliwa w naszym małżeństwie." Zrobię wszystko? Tylko Ty? Niezwykle trudne zobowiązanie... Myślę, że nikt z nas, nawet doświadczone i udane małżeństwa, nie może uczciwie powiedzieć, że wywiązuje się z tej części w pełni. Nie, małżeństwo to ciągłe dążenie do wypełniania treści tej przysięgi życiem. Z dnia na dzień, z tygodnia na tydzień, z roku na rok.
To Ty masz być szczęśliwa, w ślubowaniu małżeńskim nie ma niczego o moim szczęściu... 
Problem. Do tej pory byłem przede wszystkim nakierowany na szukanie własnego szczęścia, mojego dobra. A przysięga wprowadza mnie w nową rzeczywistość. To ja mam być tym, który zapewnia szczęście mojej małżonce. 
I szczęśliwym małżeństwem będzie takie, w którym obie strony, ona i on, robią wszystko, aby to druga strona była szczęśliwa.


Myślę, że czasami sprawy, które wydają się być prostymi, warto jest doprowadzić do ich istoty. I wtedy często okazuje się, ze rozumieliśmy je w zupełnie opaczny sposób.


Czyli kochajmy się! Albo inaczej, róbmy wszystko, aby to druga strona była szczęśliwa w naszym związku.


Cdn. ;-)